Tak właśnie się zaczynało......

Jestem tu nowa i nie mam doświadczenia w  pisaniu bloga ale chce wszystko wreszcie z siebie wyrzucić i dlatego zaryzykuję pisaniem mam nadzieję że komuś się spodoba.

Nigdy nie miałam łatwego życia i choć nie mogę powiedzieć, że moje dzieciństwo nie było udane to jednak zawsze czegoś mi brakowalo.... brakowało mi miłości ojca który pił i potrafił tylko ranić i sprawiać ze płakałam co noc. Większość czasu spędzałam w szpitalach gdyż choroba dość mocno dawała się odczuć i nie raz w mojej głowie pojawiały się myśli i strach ze już nigdy więcej nie zobaczę rodziców i nie będę miała szansy przeżyć swojego życia tak jak bym chciała. Na szczęście to już przeszłość. W szkole nie byłam duszą towarzystwa zawsze gdzieś na uboczu z daleka od innych taka szara myszka ciężko było mi nawiązywać kontakty dopiero w szkole ponadgimnazjalnej wszystko się zmieniło ale o tym później.

Za każdym razem gdy patrzyłam na kłótnie moich rodziców gdy tata wracał pijany ledwo trzymający się na nogach i gdy chowalam się w kąt i płakałam myśląc o tym dlaczego właśnie ja muszę na to patrzeć słyszeć jak w stronę mojej mamy i mnie kierowane są najgorsze obelgi  coraz bardziej zamykalam się w sobie. Do czasu aż poznałam grupę wspaniałych osób które sprawiły ze na mojej twarzy zaczął pojawiać się delikatny uśmiech wiedziałam już ze życie staje się lepsze nabiera barw i ze zaczyna się właśnie moja historia moja droga do szczęścia którą właśnie chce wam przedstawić......